Η συχνότητα εμφάνισης των διαταραχών αυτών, είναι περίπου 1 στα 59 παιδιά, στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τελευταία στοιχεία του CDC (https://www.cdc.gov/media/releases/2020/p0326-autism-prevalence-rises.html). Ο αριθμός πασχόντων, ποικίλει αρκετά, από χώρα σε χώρα, κυρίως λόγω διαφορών στα συστήματα καταγραφής της κάθε χώρας.
Οι αιτίες που οδηγούν στην εμφάνιση νευροαναπτυξιακών διαταραχών και αυτισμού, είναι πολλές, και μέχρι σήμερα δεν είναι πλήρως γνωστές (πολυπαραγοντικές διαταραχές). Σίγουρα σημαντικό ρόλο παίζουν γενετικοί παράγοντες, η περιγεννητική περίοδος και το στρες κατά τη διάρκεια της κύησης, αλλά και περιβαλλοντικοί παράγοντες κατά τα πρώτα χρόνια ζωής του παιδιού.
Οι διαταραχές αυτές, ενώ είναι υπαρκτές από τη στιγμή της γέννησης ενός ατόμου, τις περισσότερες φορές, η διάγνωση μπαίνει στα 2-3 χρόνια ζωής του παιδιού.
Ο συνηθέστερος λόγος που οδηγεί τους γονείς στον ειδικό είναι η καθυστέρηση λόγου του παιδιού τους ή σε πιο τυπικές περιπτώσεις, η αναπτυξιακή παλινδρόμηση (χάνουν δεξιότητες που τα παιδιά είχαν προηγουμένως κατακτήσει).
Η μόνη επιστημονικά τεκμηριωμένη θεραπεία που μπορεί να εφαρμοστεί για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του φάσματος του αυτισμού, είναι συμπεριφορικά προγράμματα πρώιμης παρέμβασης, μέσω των οποίων παιδιά στο φάσμα του αυτισμού, εκπαιδεύονται, μαθαίνουν και κατακτούν νέες δεξιότητες, με σκοπό την λειτουργική τους αποκατάσταση.
Πολύς λόγος έχει γίνει κατά καιρούς και δυστυχώς συνεχίζει να γίνεται ακόμη και στις μέρες μας για την αιτιολογική συσχέτιση μεταξύ των διαταραχών του φάσματος του αυτισμού και του εμβολίου για την Ιλαρά-Ερυθρά-Παρωτίτιδα (MMR).
Όλα ξεκίνησαν το 1998 με τη δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό “The Lancet”, της μελέτης του Andrew Wakefield και 11 άλλων συνεργατών του, με τίτλο «Ileal-lymphoid-nodular hyperplasia, non-specific colitis, and pervasive developmental disorder in children».
Ακολούθησαν πάρα πολλές επιστημονικές μελέτες, καμία από τις οποίες δεν επιβεβαίωνε τα αποτελέσματα της μελέτης του A. Wakefield και των συνεργατών του. Το 2010 , το περιοδικό αναίρεσε τη μελέτη, επικαλούμενο ηθικά παραπτώματα εκ μέρους του γιατρού Wakefield και ο γιατρός έχασε την άδεια άσκησης επαγγέλματός του.
Παράλληλα, το Ινστιτούτο Ιατρικής και η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (ΑΑΡ) οργάνωσαν πολλές ομάδες ανεξάρτητων επιστημόνων, οι οποίοι μελέτησαν πιθανή συσχέτιση του εμβολίου με την εμφάνιση συμπτωμάτων διάχυτης αναπτυξιακής διαταραχής. Όλοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει σύνδεση μεταξύ MMR και του αυτισμού.
Μάθετε περισσότερα για τον αυτισμό και τα εμβόλια εδώ :
http://www2.aap.org/immunization/families/mmr.html
http://www2.aap.org/immunization/families/faq/vaccinestudies.pdf
http://www2.aap.org/immunization/families/autismfacts.html
Το άρθρο που αποσύρθηκε από το περιοδικό:
http://www.thelancet.com/pdfs/journals/lancet/PIIS0140-6736(97)11096-0.pdf
http://www.sciencebasedmedicine.org/lancet-retracts-wakefield-article/
