Ένστικτο για το νεογνό, ικανότητα για τη μητέρα

baby, newborn, child
Ο θηλασμός αποτελεί ένστικτο και τέχνη. Απαιτεί αφοσίωση και επιμονή από την μητέρα και ιδανικά θα πρέπει να ξεκινά η ενημέρωση και η εκπαίδευση στις τεχνικές του μητρικού θηλασμού πριν από τον τοκετό.

Μοιραστείτε το

Ευοδώνεται δε, με την υποστήριξη όλου του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος.

Ο θηλασμός πρέπει να ξεκινά αμέσως μετά τον τοκετό, εφόσον το επιτρέπει η υγεία της μητέρας και του νεογνού. Το νεογνό τοποθετείται γυμνό επάνω στη μητέρα, ακόμη και στην αίθουσα του χειρουργείου (skin to skin) και έτσι αρχίζει η πρώτη προσπάθεια θηλασμού, η σημαντικότερη ίσως προσπάθεια για την καθιέρωσή του.

Πέρα από αυτό, σημαντικό είναι από την πρώτη ημέρα ζωής, το νεογνό να βρίσκεται συνεχώς δίπλα στη μητέρα του, ακόμη και στο μαιευτήριο (rooming in) και να τοποθετείται στο στήθος της κάθε φορά που πεινά. Ο αποκλειστικός μητρικός θηλασμός τις πρώτες ημέρες και ώρες δεν έχει ωράριο. Το μωρό δεν «πρέπει» να τρώει κάθε 3 ή κάθε 4 ώρες. Το μωρό τοποθετείται στο στήθος κάθε φορά που κλαίει ή όταν φαίνεται πεινασμένο και εκεί θηλάζει για όση ώρα επιθυμεί, μέχρι να αποκοιμηθεί στην αγκαλιά της μητέρας του.

Αρχικά, τα περισσότερα μωρά περνούν αρκετή ώρα στον κάθε μαστό, περίπου 20-30 λεπτά ή άλλες φορές πάνω από 1 ώρα. Όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνουν, θηλάζουν πιο αποδοτικά, με αποτέλεσμα να ολοκληρώνουν το γεύμα τους σε 5-10 λεπτά. Ένα καλό κριτήριο του αποδοτικού μητρικού θηλασμού αποτελεί η αύξηση του βάρους του νεογνού.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο Μητρικός Θηλασμός αποτελεί την αποκλειστική διατροφή του βρέφους έως την ηλικία των 6 μηνών, μέχρι την εισαγωγή στερεών τροφών, και μπορεί να επεκταθεί σαν συμπληρωματική τροφή έως την ηλικία των 2 ετών ή περισσότερο, ανάλογα με την επιθυμία της μητέρας και του βρέφους.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα:

http://www.who.int/topics/breastfeeding/en/

Εγγραφείτε στο Newsletter μας

Δείτε επίσης

Θέματα Αναπτυξιακής Παιδιατρικής

Χαρισματικό παιδί ή παιδί με σύνδρομο Asperger;

Ένα από τα πιο απαιτητικά πράγματα που καλείται ένας Αναπτυξιολόγος να κάνει είναι η διαφοροδιάγνωση παιδιών που βρίσκονται στις “γκρίζες ζώνες” όπως λέμε, δηλαδή παιδιά τα οποία χρειάζονται συχνά πολύωρη αξιολόγηση και χρήση περισσότερων του ενός, δομημένων, σταθμισμένων, αναπτυξιακών δοκιμασιών για να διαγνωστεί ορθά η όποια νευροαναπτυξιακή τους διαταραχή.

Scroll to Top