Στρες και παχυσαρκία στα παιδιά και τους εφήβους: Bιολογικοί και ψυχοκοινωνικοί παράγοντες

Δ. Μπαστάκη, Π. Περβανίδου, Χ. Κανακα, Γ. Π. Χρούσος Ιατρείο Παιδικής Παχυσαρκίας, Α΄ Παιδιατρική Κλινική Πανεπιστημίου Αθηνών, Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία». Δελτίο Α' Παιδιατρικής Κλινικής, ΤΟΜΟΣ 65, ΤΕΥΧΟΣ 2, 2015

Μοιραστείτε το

Το στρες ορίζεται ως η κατάσταση της απειλούμενης ή αντιλαμβανόμενης ως απειλούμενης ομοιόστασης και συνδέεται με την ενεργοποίηση συστημάτων που εδράζονται κυρίως στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα (ΚΝΣ) και αλληλεπιδρούν με την περιφέρεια.

Η εμβρυϊκή, η παιδική και η εφηβική ηλικία αποτελούν περιόδους συνεχών σωματικών και ψυχολογικών αλλαγών και είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στην επίδραση των στρεσσογόνων ερεθισμάτων, είτε σε οξεία, είτε σε χρόνια βάση. Η χρόνια απορρύθμιση του συστήματος στρες μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα μόνιμες, μη αναστρέψιμες, μεταβολές στην ανάπτυξη και τη συμπεριφορά, στο μεταβολισμό, στην άμυνα του οργανισμού, στην αναπαραγωγή και στη λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος.

Η κατανόηση των μηχανισμών του στρες, που σχετίζονται με την παιδική παχυσαρκία και οδηγούν σε πιθανές μεταβολικές διαταραχές, μπορεί να οδηγήσει σε πιο αποτελεσματικές στρατηγικές παρέμβασης για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και των σχετιζόμενων με αυτή νοσημάτων.

Λέξεις κλειδιά: Παιδική παχυσαρκία, διαταραχές του συστήματος στρες, εμβρυϊκό στρες, συναισθηματικές διαταραχές

Δελτίο Α’ Παιδιατρικής Κλινικής, ΤΟΜΟΣ 65, ΤΕΥΧΟΣ 2, 2015, σελ 25-32

Για να διαβάσετε το άρθρο, πατήστε εδώ.

Εγγραφείτε στο Newsletter μας

Δείτε επίσης

Παιδική Παχυσαρκία

Αίτια Παιδικής και Εφηβικής Παχυσαρκίας

Η παιδική παχυσαρκία αποτελεί το κλασικό παράδειγμα πολυπαραγοντικής νόσου. Στην συντριπτική πλειοψηφία τα παιδιά με αυξημένο ΔΜΣ δεν έχουν υποκείμενη παθολογία.

Scroll to Top